Pandemi Sürecinde LGBTİ+'ların Sosyal Hizmetlere Erişimi Araştırma Raporu

Abstract

Pandemi sürecinin getirmiş olduğu öngörülemezlik, hak ihlalleri ve kısıtla(n)malar hem bu araştırmayı yürütenler hem de araştırmaya dâhil olanlar için önemli bir deneyim oldu. Raporun yazımı için veri toplama döneminden uzun bir süre sonra uzman bulunabildi. Sevgili Yasemin Özgün ve Evun Okumuş, pandemi sürecinde LGBTİ+’ların (lezbiyen, gey, biseksüel, trans, interseks ya da artı kimlikler) sosyal hizmetlere (barınma, sosyal yardım, psiko-sosyal destek ve şiddet sonrası destek mekanizmalarına erişim) erişimi ile ilgili süreçlerin aydınlatılmasına yönelik raporlama çalışmasına 2020 Eylül ayında başladılar ve Aralık ayında benim de dahil olmam ile birlikte raporu son haline getirebildik. Kapsamlı veri toplama ve analiz çalışmalarının ardından raporlaştırarak son haline getirdiğimiz bu çalışmanın, pandemi sürecinde LGBTİ+’ların sosyal hizmetlere erişimi ile ilgili yaşadıkları sorunların görünür kılınması adına önemli bir adım olduğunu belirtmek istiyorum. Çalışma kapsamında Türkiye’nin farklı coğrafyalarında yaşayan LGBTİ+’ların araştırmamıza dâhil olmasını sağlamaya çalıştık. Farklı şehirlerden ve ilçelerden araştırmaya katılım sağlanması, çalışma kapsamında elde edilen verilerin güvenirliğinin de yüksek olmasını sağladı. Bu vesileyle, çalışmamıza katılan, sosyal hizmetlere erişimle ilgili yaşadıkları sorunları içten ve samimi bir şekilde bizlere aktaran herkese teşekkür ediyorum. Niceliksel ve niteliksel verilerin bir arada yer aldığı bu raporda, LGBTİ+’ların sosyal hizmetlere erişimde yaşadığı sorunları ve bu sorunlar özelinde kamu kurum ve kuruluşlarının, yerel yönetimlerin ve sivil toplum örgütlerinin konumunun nasıl olduğunu okuyacaksınız. LGBTİ+’ların sosyal hizmetlere erişim ile ilgili sıkça dile getirdiği konulardan birisi cinsel yönelim ya da cinsiyet kimlikleri nedeniyle herhangi bir hizmete başvuruda ayrımcılığa maruz kalabileceklerini düşünmesiydi. Temel insan hakları bağlamında, sosyal hizmetlere, tüm bireylerin eşit bir biçimde erişmesi gerektiği düşünüldüğünde, LGBTİ+’ların ayrımcılığa maruz kalabileceklerini düşündükleri için hizmetlere eriş(e)memesi büyük bir sorun olarak karşımızda durmakta. Umarım bu raporla birlikte, özellikle sosyal hizmet(ler) sunan kamu kurum ve kuruluşlarının, belediyelerin ve sivil toplum örgütlerinin LGBTİ+’lara yönelik hizmet(ler) geliştirmesi ya da var olan hizmetlerini güncellemeleri mümkün olacak. Son olarak, çalışma boyunca emeklerini esirgemeyen sayın hocam Ayşe Sezen Serpen, araştırma fikrini sunan Halim Kır’a ve Hatice Demir’e, raporun son okumasını ve redaksiyonunu gerçekleştiren Sevcan Tiftik’e ve destekleri için SPoD ekibine ayrıca teşekkür ederim. İyi okumalar.