Ne bir Hastalık ne de Bir Suç’ Türkiye’de Lezbiyen, Gey, Bisekseül ve Trans Bireyler Eşitlik İstiyor

Abstract

Bu rapor, Uluslararası Af Örgütü yetkililerinin 2011 yılı Ocak ve Haziran aylarında Türkiye’de Ankara, Diyarbakır, Eskişehir, İstanbul ve İzmir olmak üzere beş şehirde yaptığı araştırmaya dayanmaktadır. Bu süre boyunca Uluslararası Af Örgütü, 70’ten fazla lezbiyen, gey, biseksüel ve trans birey ile aileleri, avukatlar, aktivistler ve diğer kişilerle görüşmeler gerçekleştirdi. Raporda konu edilen bireysel vakalara dair bilgiler, ilgili kişilerle, bu kişilerin aileleri, destekçileri, arkadaşları ve birlikte çalıştıkları dernekler ve gruplar ile yapılan görüşmelere, dava belgelerine ve diğer resmi belgelere dayanmaktadır. Güvenlikleri nedeniyle farklı isimler kullanıldığı belirtilmediği sürece kişilerin isim ve yer bilgileri doğrudur. Bu rapor, araştırma sırasında en çok kaygı duyulduğu belirtilen konuları yansıtmakta ve kişilerin cinsel yönelimleri ve cinsiyet kimlikleri nedeniyle karşılaştıkları tüm sorunları kapsamayı hedeflememektedir. Bunun yanında, hakları için mücadele eden kişilerin ayrımcılık ve taciz korkusu altında yaşamaları birçok ihlalin belgelenmesini engellemiştir. Uluslararası Af Örgütü tehditlere ve önyargılara rağmen cinsel yönelimi ve cinsiyet kimliği nedeniyle tehdit altında olan kişilerin haklarının sağlanması amacıyla deneyimlerini araştırmacılarla paylaşan herkese teşekkür eder. Rapordaki tavsiyeler, onların maruz kaldıkları ayrımcılık ve ihlallere karşı atılması gereken adımlarla ilgili görüşlerinden beslenmektedir. Uluslararası Af Örgütü, araştırma süresince devlet yetkililerinin de görüşlerine başvurdu. Meclis İnsan Haklarını İnceleme Komisyonu Başkanı Zafer Üskül ile bir görüşme yapıldı. İçişleri Bakanlığı, Emniyet Müdürlüğü ve Beyoğlu Belediye Başkanlığı’ndan yetkililerle de toplantı talebinde bulunuldu; ancak yetkililer Uluslararası Af Örgütü ile araştırma ziyareti süresinde görüşmek için uygun olmadıklarını belirttiler.