| dc.description.abstract | Kadınlar işgücünde gençler, engelliler gibi dezavantajlı gruplar içinde yer almaktadırlar.
Uluslararası Çalışma Örgütü’nün kadınlara yönelik ayrımcılığı önleyici, kadın istihdamını
teşvik edici, işgücündeki kadınların gebelik ve annelik haklarını koruyucu yönleriyle öne
çıkan 4 adet sözleşmesi bulunmaktadır. Bu sözleşmeler; 100 sayılı Eşit Ücret Sözleşmesi, 111
sayılı Ayırımcılık (İş ve Meslek) Sözleşmesi, 156 sayılı Aile Sorumlulukları Olan Kadın ve
Erkek İsçilere Eşit Davranılması ve Eşit Fırsatlar Tanınması Hakkında Sözleşme ve 183 sayılı
Kadının Doğum ve Doğum Sonrası Çalışması Hakkında Sözleşme’dir. Bu sözleşmelerin
bazıları hem Türkiye hem İtalya tarafından kabul edilmemiş olup her iki ülkenin de kanunları
bu sözleşmelerin içeriklerine yönelik farklılıklar da içermektedir. Bu çalışma ILO
sözleşmelerinin gereklerine uygun olup olmaması açısından Türkiye ve İtalya mevzuatlarının
karşılaştırmasını içermektedir. | en_US |
