| dc.description.abstract | Yerel yönetimler, yürüttükleri politika ve faaliyetlerle yaşama alanlarımızda hem
ortaklaşan ve hem de farklılaşan gereksinimlerimizi dikkate aldığı sürece var olma
amaçlarını gerçekleştirebilirler. Cinsiyet, cinsel yönelim, din, dil, sınıf vb. temelli
ayrımcılıkların yaşandığı, sadece egemen grupların taleplerinin dikkate alındığı bir
kent varsa ve bunun değişimi yönünde bir çaba harcanmıyorsa bu noktada yerel
yönetimler ciddi bir sorumluluk taşır. Çünkü kentsel politikalar, öncelikle yerel
yönetimlerce belirlenir.
KEİG Platformu olarak, yerel yönetimlerin (bu çalışma özelinde belediyelerin)
bu sorumluluklarını yerine getirme çabalarının olup olmadığına ve varsa neler
olduğuna, yoksa da bu sorumluluğu hatırlatmaya yönelik geniş kapsamlı bir çalışma
yürüttük. Öncelikle yerel seçim öncesinde belediyelerin çocuk bakım hizmeti sözü
vermeleri için toplumsal sözleşmeler hazırladık ve aday belediye başkanlarının
imzalaması için ziyaretlerde bulunduk. Seçim sonrasında ise Platform üyeleri olarak
bulunduğumuz kentlerde toplam 94 belediyeye kentsel politikaların yer aldığı
önemli belgeler olan stratejik planlara dahil olması amacıyla taleplerimizi ilettik.1
Bu çalışmada ise taleplerimizi ilettiğimiz 94 belediyeden 24’ünün stratejik planını
cinsiyet eşitliği açısından değerlendirmeye çalıştık. Göze çarpan en belirgin nokta,
neredeyse tüm belediyelerin -farklı kavramları kullanmakla birlikte- cinsiyet eşitliğini
sağlama yolunda adım atma çabalarının olduğu idi. Ancak bu çabaların bazıları,
cinsiyet eşitliği merceğini belli oranlarda kullanmış ve benimsemiş görünürken,
bazıları sadece planda değinmiş olmak için konuya yer vermiş görünüyor.
Bu çalışmanın içinde yer alan tüm KEİG Platformu üyelerine, raporu hazırlayan
Nihal Şirin Pınarcıoğlu’na ve katkıda bulunan Nuray Ergüneş ile Begüm Acar’a
teşekkür ederiz. | en_US |
