| dc.description.abstract | Yirminci yüzyılın son çeyreği ile birlikte yaşanan en önemli gelişmelerden birisi de Toplumsal Cinsiyet Eşitliği politikalarının kamusal alanda devlet tarafından uygulanması gereğidir. Demokrasinin temel ilkelerinden olan toplumsal cinsiyet eşitliği, 2015 yılı ile birlikte Binyıl Kalkınma Hedeflerinin yerini alan Sürdürülebilir Kalkınma Hedeflerinin de en temel göstergelerinden biri olmakla birlikte; toplumu güçlendirmenin temelinde kadın ve erkek eşitliğinin sağlanmasının önemli bir unsur olduğu gerçeğini bünyesinde barındırmaktadır1 Toplumsal cinsiyet eşitliği temel olarak, bireylerin cinsiyet temelli ayrımcılığa uğramadan toplumsal yaşamın her alanında eşit olarak yer alması, görülebilmesi, güçlenmesi, temsil edilmesi ve katılımı olarak ifade edilmektedir2 (Kadının Statüsü Genel Müdürlüğü, 2008). Bu yaklaşım, başta kadınların olmak üzere bireylerin toplumsal alandaki mevcut engellerinin aşılması, görünürlüklerinin artması ve buna yönelik önlemlerin alınması bağlamında önemlidir. Kadın erkek eşitliğini sağlamaya yönelik politikaların ve önlemlerin merkezden çok yerel düzeyde üretilmesi, toplumsal cinsiyet eşitliğinin ülke geneline yayılması bağlamında önemli bir yer teşkil etmektedir. Bu kapsamda da yerel düzeyde kadın erkek eşitliğine ilişkin faaliyetlerin ölçülmesi, değerlendirilmesi, izlenmesi, toplumsal cinsiyet eşitliğine yönelik politikaların geliştirilmesine katkı sunması açısından kıymetlidir.
Türkiye’nin kadın erkek eşitliğini il düzeyinde ölçmek ve illerin durumunu kadın eşitliği açısından değerlendirmek, ulusal ve uluslararası düzeyde toplumsal cinsiyet eşitliğine yönelik politikaları tanımlamak amacıyla hazırlanan “81 İl İçin Toplumsal Cinsiyet Eşitliği Karnesi” isimli ilk rapor3, TEPAV tarafından 2014 yılında yayımlanmıştır. Bu rapor, ülke ölçeğinde ağırlıklı olarak 2011-2012 yılına ait veri kaynaklarını kullanarak; eşitsizlik düzeylerine göre illeri sıralamıştır. Raporun ikinci versiyonu ise 2016 yılında benzer yöntemler kullanılarak yeniden düzenlenmiş; il bazında toplumsal cinsiyet eşitsizliği endeksi ve kadın güçlenme endeksi 2015 yılı verilerine göre oluşturulmuş ve 2012 yılına göre değişimler incelenmiştir4. Elinizde bulunan bu üçüncü rapor ise benzer yöntemlerle 2016-2017 yılı verilerini kullanarak Türkiye’nin toplumsal cinsiyet eşitliği karnesinde 2012 ve 2015 yıllarına göre nasıl bir değişim izlediğini göstermek üzere hazırlanmıştır.
Çalışmanın nihai amacı, bölgesel ve ulusal düzeyde cinsiyet eşitliğini sağlamaya yönelik politika diyaloğunun geliştirilmesine zemin hazırlamak, ayrıca toplumsal cinsiyet eşitliği kavramının yaygın bir biçimde içselleştirilmesinin önündeki engelleri kaldırmaya yönelik, tutum ve davranış biçimlerinin değişmesine katkı sunmaktır. | en_US |
